خواننده شیرازی آکاپلا در سودای صحنه‌های جهانی
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۵۱۸۶۴۱
او که به تازگی موفق شد در جشنواره تولیدات صدا و سیما عنوان بهترین خواننده آکاپلا را نصیب خود کند، در واپسین شب کنسرتش در شیراز(16 شهریور)، طی گفت و گویی صمیمی با ایرنا از خودش و دغدغه‌هایش سخن گفت.
آکاپلا شکلی از موسیقی آوازی یک یا چندنفره است که اجرای آن بدون همراهی ساز است.
فقیهی از معدود خوانندگانی است که در شیراز زندگی و کار می‌کند و با آنکه بارها در برنامه‌های مختلف تلویزیونی فعالیت کرده است و کمتر کسی است که چهره او را نشناسد یا صدایش را نشنیده باشد، هنوز آلبومش را منتشر نکرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او خواننده‌ای است که بر خلاف بسیاری از خواننده‌های مطرح امروز به سبک‌هایی خاص از جمله اپرا، موسیقی کلاسیک و آکاپلا علاقه مند است و سودای خوانندگی در سالن‌های بزرگ اپرا را در سر می‌پروراند.
فقیهی گفت: ترانه لونا به معنای ماه، با صدای الکساندر سافینا باعث شد ذهن من بیشتر جهانی بیندیشد تا اینکه در محدوده ملی باشد و امیدوارم در ده سال آینده در سالن‌های بزرگ اپرا خوانندگی کنم.
این هنرمند ادامه داد: اوضاع جامعه موسیقی با موجی از خواننده‌ها و آهنگ‌هایی پر شده است که تنها به جنبه اقتصادی بازار موسیقی می‌اندیشیند؛ در چنین شرایطی وضعیت باید کمی تغییر کند تا آثار حرفه‌ای تر و قوی تر شنیده شود.
فقیهی نخستین جرقه‌های شناخته شدنش را مربوط به سال 93 می‌داند که ترانه شیراز 1 با شعری از بیژن سمندر، شاعر شیرازی، با سبک آکاپلا اجرا شد و ایده اولیه این اجرا آن بود که اول برای شیراز و بعد هر سال یک قطعه برای دیگر مناطق با این سبک بسازد.
البته فقیهی در این سال‌ها تنها به بازخوانی قطعه ماه پیشانو اثر محلی خراسان، بسنده کرده است که این ترانه محلی نیز بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
او ادامه می‌دهد: در سال دوم، قطعه شیراز 2 که برگرفته از واسونک معروف شیرازی است، برای تیتراژ تله فیلم ایمان افشاریان، کارگردان شیرازی ساخته شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت و بعد از این مشتاق شدم بیشتر به موسیقی فولکلور شیرازی بها دهم و بعد از آن اثری برای 'حافظ' خواندم که مقام گرفت.
این خواننده موسیقی کلاسیک و پاپ در ادامه از آکاپلا می‌گوید و می‌افزاید: این سبک برای من خاص است و از سال 1379 در گروه‌های مختلف کر می‌خواندم و در جشنواره فجر مقام اول و دوم و سوم را به خاطر آن به دست آوردم، در اسپانیا، روسیه، لاتویا و آلمان با گروه کر آکاپلا مدال و مقام کسب کرده‌ام اما ترجیحم این نیست که در موسیقی فقط به این سبک بپردازم.
فقیهی معتقد است: توانمندی هنرمندان شیرازی بسیار است و می‌توانند بیش از این‌هاموفق باشند. او مشکل اساسی را کاهلی در مراحل تولید اثر می‌داند و می‌گوید: اگر تولید یک اثر هنری چند بخش مختلف داشته باشد، بزرگترین بخش را که تبلیغات و پخش درست است، در نظر نمی‌گیرند و به همین دلیل باآنکه در شیراز خوانندگان و نوازندگان بسیاری داریم، آنطور که باید در سطح کشور مطرح نیستند.
** خوب و بد برند شیراز بودن
او در ادامه بیان می‌کند: یکی از اتفاقاتی که هم می‌توانم بگویم خوب است و هم بد، این است که باعنوان برند شیراز شناخته شده‌ام و بسیاری، بعضی وقت‌ها می‌گویند مدتی کار شیرازی نخوان و برخی نیز چشم به راه یک اثر دیگر از موسیقی شیراز هستند و مردم ایران مرا با ترانه شیراز می‌شناسند؛ به همین دلیل می‌خواهم کمی از کار‌های شیرازی دوری کنم تا تنها، به عنوان خواننده محلی شیرازی شناخته نشوم.
فقیهی ترانه محلی 'دختر شیرازی' را دیگر اثری معرفی کرد که اجرا کرده و هنوز موفق به اخذ مجوز نشده است؛ همچنین یک اثر شیرازی جدی در دست دارد که داستانی غمگین را روایت می‌کند.
این خواننده شیرازی روش کار خود را این گونه تشریح می‌کند: چندان وارد موضوع محلی بودن قطعه نمی‌شوم و به مسائلی همچون این موضوع که از کجا شروع شده و به کجا رسیده را بررسی نمی‌کنم درعوض ترجیح می‌دهم ترانه را به زبان امروز بازسازی کنم.
او درباره حضور فعالش در فضای مجازی می‌گوید: امروز، دنیای مجازی دنیای واقعی ماست و همه خبرهایمان را از این دنیا دریافت می‌کنیم، بعضی اوقات برای یک پست بیش از یک ساعت زمان صرف می‌کنم اما اگر امروز هنرمندان در دنیای مجازی فعال نباشند در نظر مردم کم کار به نظر می‌رسند.
فقیهی وضعیت معیشتی هنرمندان شیراز را از این نظر که بسیار درگیر تدریس شده‌اند، نامطلوب می‌داند و بیان می‌کند: هنرمندان شیراز چاره‌ای جز تدریس ندارند؛ زیرا شیراز مانند تهران فضای بازی برای اجرا و فعالیت ندارد و متاسفانه مردم شیراز از هنرمندان شهرشان کمتر حمایت می‌کنند.
او می‌افزاید: موافق تدریس کردن هنرمندانی نیستم که توانایی حضور بر روی صحنه را دارند و حقشان این است که کنسرت بگذارند و دیده شوند؛ زیرا تدریس برای چنین فردی حکم درجا زدن دارد.
البته فقیهی در این سال‌ها به تدریس موسیقی نیز مشغول بوده است و این روز‌ها نیز در تدارک گشایش آموزشگاه تخصصی صداسازی و آواز است که در آن ساز‌هایی را آموزش می‌دهد که در شیراز بسیار نادر است، ساز‌هایی همچون درامز، گیتاربیس، کیبورد و ساز‌های بادی برنجی.
فقیهی در صدا و سیما و برنامه‌های تلویزیونی نیز حضور پررنگی داشته است، ازجمله آن‌ها چندین بار شرکت در برنامه خندوانه با اجرای رامبد جوان بوده است.
او می‌گوید: برای نخستین بار به دعوت سجاد افشاریان، بازیگر شیرازی که این روز‌ها در تهران زندگی می‌کند، به این برنامه دعوت شدم و در ادامه، تأکید‌های فراوان رامبد جوان بر شیرازی بودن، باعث شد در ذهن‌ها بمانم.
** شیراز نخستین مقصد خواننده‌های پایتخت
این خواننده شیرازی درباره قیمت بسیار بلیت‌های کنسرت در شیراز می‌گوید: شیراز بعد از تهران دومین شهر از نظر تعدد برگزاری کنسرت است و خواننده‌ها و گروه‌های موسیقی به اولین شهری که پس از تهران برای اجرای کنسرت می‌اندیشند شیراز است؛ زیرا می‌دانند که اگر به شیراز بیایند حتما فروش می‌کنند.
او به وضعیت فروش بلیت کنسرت‌ها در بازار سیاه و سایت‌های اینترنتی با قیمت‌های گزاف منتقد است، به ویژه برای خوانندگانی که برای نخستین بار در شیراز کنسرت برگزار می‌کنند و معتقد است: فروش بلیت در این فضا با قیمت‌هایی بیش از یک میلیون تومان بسیار تأسف بار است؛ باآنکه هرکس باید برای رویداد هنری و هنرمند احترام قائل شود، اما به صرف اینکه خواننده‌ای با یک یا دو قطعه مشهور شود و قابلیت‌های فعالیت حرفه‌ای نداشته باشد، چندان پذیرفتنی نیست.
فقیهی ادامه می‌دهد: البته مخاطبان این میزان هزینه را تنها برای خوانندگان پایتخت پرداخت می‌کنند و نیمی از این قیمت را برای همشهریان خود گزاف می‌دانند.
** هدیه سی سالگی
این خواننده پاپ و کلاسیک از سال 1391 تاکنون به مناسبت‌های گوناگون بر روی صحنه به اجرا پرداخته است اما این کنسرت را که تاکنون برای دومین شب متوالی نیز تمدید شده است متفاوت ترین آن‌ها می‌داند.
فقیهی درباره چرایی این موضوع اظهار می‌دارد: این کنسرت متفاوت ترین اجرایی است که تاکنون برگزار کرده‌ام زیرا هدیه ای به خودم به مناسبت سی‌سالگی است، کنسرتی که خودم از آن لذت ببرم و قطعات پراکنده مورد علاقه را بر روی صحنه اجرا کنم.
این خواننده که در بسیاری از اجراها بارها بدون میکروفون برای مردم هنرنمایی کرده است، درباره وضعیت نامطلوبی که چندی پیش درباره لب زنی یکی از خواننده‌های معروف در کنسرت شیراز رخ داد، بیان داشت: پلی بک یا لب زدن روشی است که در کل دنیا رایج است مخصوصاً برای خواننده‌هایی که حرکات صحنه‌ای بسیاری دارند اما این خوانندگان با اطلاع مخاطب از پلی‌بک استفاده می‌کنند و اسم برنامه را کنسرت نمی‌گذارند، بلکه آن را پرفورمنس می‌خوانند.
فقیهی می‌افزاید: این موضوع در ایران بسیار بد جا افتاده و از آنجا که یک تهیه کننده شیره یک خواننده را می‌کشد، خواننده هایی که توانایی زنده خواندن ندارند، از روش لب زدن استفاده می‌کنند و به این شیوه به همه مخاطبانشان توهین می‌کنند.
او معتقد است: پافشاری بر اشتباهی که می‌شد آن را با عذرخواهی خاتمه داد، مشکل اساسی این اتفاق بود و رخ دادن این مساله باعث شد سایر خواننده‌هایی که لب‌خوانی می‌کنند با احتیاط به شیراز بیایند یا دستکم در شیراز زنده اجرا کنند.
فقیهی علت اصلی این مشکل را عدم تاکید و نظارت دفتر موسیقی بر توانمندی خواندن اثری هنری دانست.
این خواننده آکاپلا مشکل دیگر را در نبود جشنواره‌های حرفه‌ای خوانندگی می‌داند و می‌افزاید: هیچ جشنواره موسیقی برای خوانندگان حرفه‌ای نداریم و جشنواره فجر نیز برای افرادی است که تازه واردند.
او بیان داشت: تعداد کمی گروه موسیقی تلفیقی، راک، جاز، فیوژن و غیر پاپ داریم اما همه اینها در یک دایره محسوب می‌شود و مردم هیچگاه آن‌ها را تفکیک شده نمی‌دانند و فکر می‌کنند همه باید مانند هم باشند؛ از سوی دیگر بسیاری هنوز حتی فرق تار و سه تار را نمی دانند؛ چون ندیده‌اند و سیاست‌های صدا و سیما در این موضوع بی‌تاثیر نیست.
** تهیه کننده فرهیخته و هنردوست در شیراز نداریم
این خواننده بزرگ ترین مشکل کنونی شیراز را در عرصه موسیقی نبود تهیه کننده فرهیخته و هنردوست عنوان می‌کند و در توضیح می‌گوید: بسیاری از تهیه کننده‌های شیرازی جز دو سه مورد خاص هیچ تمایلی به سرمایه گذاری برای خواننده های شیراز ندارند و تمام هم و غمشان گرفتن مجوز برای تهرانی‌هایی‌هاست که سودآورند.
او پیشنهاد می‌دهد: اگر قرار است مردم شیراز برای خواننده‌های تهرانی اینقدر خرج کنند دستکم از آن سود حدود 50 میلیون تومانی برای چند شب، دو میلیون را برای کمک به گروه‌های هنرمند شیرازی اختصاص دهند.
فقیهی نبود برند‌سازی در میان خوانندگان شیرازی را نیز معضلی اساسی برای موسیقی حرفه‌ای شیراز می‌داند؛ افزون بر این نبود تیزر تبلیغاتی و تبلیغات مجازی و عدم حمایت از هنرمندان از همدیگر، باعث شده وضعیت هنر موسیقی در شیراز چندان خوب نباشد.
کنسرت سی سالگی حامد فقیهی در حالی برگزار شد که دو شب تمدید شد و در آن قطعاتی از موسیقی کلاسیک و پاپ جهان اجرا کرد.
قطعاتی همچون آرزو‌ها و نازنین مریم از محمد نوری، لونا اثر الکساندر سافینا به زبان ایتالیایی، عاشق شدن اثر الویس پریسلی، دریا در نور اثر رافائل، قطعه ماه پیشانو محلی خراسان، می مورنا اثر جاش گروبان، قطعه‌ای با شعری از هلیا حمزه، مرا ببوس اثر آندره بوچلی و قطعه بر فراز آسمان‌ها اثر شهرداد روحانی.
در این کنسرت بهشاد بحرانی تنظیم کننده گروه و نوازنده گیتار، ایلیا مشتاقی زاده نوازنده گیتاربیس و کنترباس، فرشاد یاریار نوازنده درامز، پوریا یوسفیان نوازنده پرکاشن، مصطفی خسروانی نوازنده پیانو، محمد شعبانی نوازنده پرکاشن، محمدرضا مغیث پور، زهره نصیری و ریحانه شاکری نیز فقیهی را همراهی کردند.
این کنسرت 13 تا 16 شهریور در سالن سبز مجموعه فرهنگی هنرشهرِ آفتاب (مجتمع خلیج فارس) اجرا شد.
7375 /1876
انتهای پیام
منبع: جماران
کلیدواژه: رفع حصر لایحه شفافیت بازی برنامه های تلویزیونی جهان زهره گروه های مختلف رفع حصر لایحه شفافیت امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۵۱۸۶۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شیراز؛ اولین شهر ایرانی که صاحب یک روز در تقویم شد
اوج شکوفایی طبیعت شیراز در ماه اردیبهشت است، شیراز در اردیبهشت سرسبز و تماشایی است و عطر بهار نارنج در باغ‌ها و خیابان‌های این شهر باعث شده است بسیاری از افراد بگویند اردیبهشت در شیراز معنی می‌شود و اردیبهشت را ماه شیراز بدانند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، در زمان حمله مغول به ایران، شیراز از شهرهایی بود که از این حمله جان سالم به در برد، به همین دلیل به مامنی برای هنرمندان و دانشمندان تبدیل شد.
در همین دوره بود که مکتب نگارگری شیراز متولد شد و آثار نگارگری ارزشمندی خلق شدند، علاوه بر این شعرایی چون سعدی و حافظ و فیلسوفانی چون ملاصدرا شیرازی در همین شهر رشد و نمو پیدا کردند.
احداث کتابخانه بسیار بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی که کتاب‌های علمی مختلفی را در دل خود جای داده بود و باعث شده بود تا شیراز برای قرن‌ها با عنوان دارالعلم و برج اولیا شناخته شود، دلیل محکم دیگری است که این شهر را شهر فرهنگ و ادب و هنر دانست.
نام شیراز حتی در مهرهایی که از محوطه تاریخی قصر ابونصر در کنار دشت شیراز به دست آمده هم دیده می‌شود، قدمت این مهرها به اواخر دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی برمی‌گردند.
در تقویم، سال به چهار فصل تقسیم می‌شد که اول و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند، روز ۱۵ اردیبهشت به عنوان جشن میانه بهار، به بهاربد معروف است که از جشن‌های اصلی ایران باستان شناخته می‌شود به اعتقاد زرتشتیان در این روز، زرتشت پیام‌آور اهورامزدا است.
و چه روزی بهتر از پانزدهم اردیبهشت که نه تنها مصادف با یک جشن باستانی است، بلکه زیباترین ماه سال در شیراز هم محسوب می‌شود، هوای خنک و عالی، دشت‌های پر از گل و پیچیدن عطر بهار نارنج در کوچه پس کوچه‌های شیراز، اردیبهشت را تبدیل به یکی از بهترین زمان‌های سفر به شیراز تبدیل کرده است.
واضح است که هدف از برگزاری روز شیراز، شناساندن هرچه بیشتر جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، ادبی و هنری شیراز است، این کار باعث رونق بیشتر گردشگری این منطقه می‌شود، نکته مهمی که در اینجا کمتر به آن توجه شده این است که برگزاری چنین رویدادهایی باعث می‌شود مردم با آداب و رسوم و سنت‌های مختلف شیرازی‌های بیشتر آشنا شوند.
ماجرای ثبت پانزدهم اردیبهشت به نام «روز شیراز» چند سال پیش برمی‌گردد، در آغاز دهه ۸۰ شمسی شورای شهر آن هنگام، پیشنهاد نام‌گذاری روزی را به نام شیراز در تقویم ملی ایران ارائه کرد و این پیشنهاد به تأیید مجلس رسید و این روز با نام شیراز ثبت شد؛ این نخستین بار بود که یکی از شهرهای ایران به صورت رسمی برای خود صاحب روز شد.
ویژگی‌های فرهنگی شهر شیراز چیزی کم از جنبه تاریخی آن ندارد و مصداق این موضوع را می‌توان احداث کتابخانه بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی دانست که کتاب‌های متعددی از علوم روز را در خود جای داده بود، شاید به همین دلیل باشد که شیراز برای قرن‌ها به دارالعلم و برج اولیا معروف بوده است، تا جایی که سعدی، شاعر و جهانگرد شیرازی، گفته بود:
چه شام و چه مصر و چه بر و چه بحر همه روستایند و شیراز شهر
اهمیت شیرازی بودن را نیز می‌توان در این بیت از همام تبریزی درک کرد که می‌گوید:
همام را سخن دلنشین و شیرین است ولی چه سود که بیچاره نیست شیرازی
یکی دیگر از ویژگی‌های فرهنگی شهر را می‌توان شکل‌گیری مکتب شیراز دانست در واقع مصون‌ماندن این منطقه از حمله مغولان ایلخانی باعث شد که به‌عنوان محلی امن مورد توجه هنرمندان و دانشمندان قرار گیرد و همین موضوع به‌شکل‌گیری مکتب نگارگری شیراز اول انجامید.
با این اوصاف می‌توان فهمید که ثبت یک روز به نام شیراز در تقویم ایران تا چه اندازه مهم و لازم بوده است، در واقع با چنین اتفاقی، این شهر برای خود صاحب نامی شد تا به بهانه آن، فرصت مناسبی برای پاسداشت زیبایی‌ها، هنر و فرهنگ این دیار به وجود بیاید.
خواهر خواندگی اصطلاحی‌است که برای پیوند بین دو شهر به کار می‌رود که از نظر فرهنگی و تاریخی شباهت‌هایی به یکدیگر دارند، هدف از این پیوند ایجاد همبستگی بین دو شهر است و زمینه را برای گردشگری و تبادل فرهنگی میان آن‌ها فراهم می‌کند.
شیراز به عنوان یکی از شهرهای تاریخی و همچنین یکی از مراکز مهم فرهنگی ایران، با پیشینه‌ی تمدنی بسیار غنی، همواره با شهرهایی هم‌تراز خود خواهر خوانده بوده است.
شهر نانجینگ چین (Nanjing)،یکی از خواهرخوانده‌های شیراز است که در اردیبهشت ماه ۱۳۹۷( می ۲۰۱۸) با عقد تفاهم‌نامه‌ای، همکاری‌های فرهنگی متقابل را با شیراز آغاز کرد.
نانجینگ مرکز استان جیانگ سوست؛ این شهر در مرزهای شرقی کشور چین واقع شده و یکی از پایتخت‌های باستانی و خاستگاه تمدن و فرهنگ‌های مختلف چین است.
نانجینگ را مرکز اقتصادی، سیاسی و فرهنگی منطقه شرق چین می‌دانند که یکی از شهرهای مهم و پایتخت شش سلسله‌ی امپراطوری در چین بوده است. این شهر یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی و محل تجمع فرهیختگان و هنردوستان چین به شمار می‌رفته و میراث تاریخی بسیار باشکوهی را در خود جای داده است؛ آسمان خراش‌ها، معماری باستانی بناهای شهر، موزه تاریخ و دیوار قدیمی که در طول سلسله مینگ ساخته شده است، نمونه‌ای از زیبایی‌های این شهر تاریخی و فرهنگی‌ست.
تمام این ویژگی‌ها نانجینگ را به شیراز نزدیک می‌کند و از این رو پس از عقد تفاهم‌نامه، اقداماتی از سوی شهرداران وقت دو شهر صورت گرفت تا این دو شهر را به یکدیگر نزدیک کنند و زمینه برای الگوبرداری و پیوند هرچه بیشتر فرهنگ دو شهر فراهم سازد از جمله‌ی این اقدامات می‌توان به نصب سردیس سعدی شیرازی در پارک بین‌المللی دوستی نانجینگ و همچنین نصب سردیس سائوشجین شاعر چینی در باغ جهان‌نمای شیراز اشاره کرد.
شهرهای زیادی در دنیا به عنوان خواهرخوانده شیراز به حساب می‌آیند، نظیر وایمار آلمان، کوالالامپور مالزی، آکادیر مراکش، غازی آنتپ ترکیه، درسدن آلمان و نووی ساد صربستان، ژوهانسبورگ، مسقط عمان، قونیه ترکیه، دوشنبه تاجیکستان و نیکوزیا قبرس که به همین منظور سفرای این کشورها در مراسم روز شیراز حضور پیدا می‌کنند.
ضبط برنامه‌های تلویزیونی در مکان‌های گردشگری شیراز و پخش آن‌ها از صداوسیما جزو برنامه‌های روز و هفته شیراز بوده است تا توجه مخاطبان ملی و بین‌المللی به این شهر جلب شود.
به گزارش ایمنا، اردیبهشت در شیراز با زادروز سعدی شیراز آغاز می‌شود و با بزرگداشت ملاصدرا شیرازی هم به پایان می‌رسد، همه این موارد باعث شدند تا روز پانزدهم اردیبهشت به عنوان روز شیراز نام‌گذاری شود، در این روز برنامه‌های مختلفی از طرف نهادهای مختلف مانند شهرداری و شورای شهر برگزار می‌شوند که هر یک در نوع خود جذاب و دیدنی هستند.
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت